Time is too short...

Vorige week heb ik een lijst gemaakt van alle dingen die ik nog (een keer) wil bekijken in en rondom Rome. De lijst was zo lang (en er kwamen steeds meer dingen bij) dat ik de lijst al moest splitsen in dingen die ik per se wilde doen, en dingen die ik eventueel zou kunnen doen als ik genoeg tijd had. Met nog maar 10 dagen te gaan voordat ik vertrek, moet ik zelfs de dingen die ik per se wil doen gaan doen in een volgorde zetten! Zeker omdat ik volgend weekend ook naar Puglia ga, waar één van mijn huisgenoten (Florinda, oftewel Flo) woont...

Waar was ik? Ohja, het bezoek van Petra en Marie-Louise begin juli! We hebben een heel gezellig weekend gehad, ik heb ze heel Rome (inclusief het strand haha) laten zien en we hebben genoten van goed weer, goede wijn en goed eten! Kortom, een heel leuk weekend!

En toen kwam, helaas, de tijd om afscheid te nemen. Vanaf begin juli vertrok de een na de ander terug naar huis (of op reis) zodat de groep Erasmus studenten langzaam aan het uitdunnen is. We hebben een aantal leuke afscheidsfeestjes gehad (eerst drinken op de Spaanse trappen, vervolgens genieten van Spaanse muziek vlakbij Piazza Navona, daarna nog karaoke in Scholar's Lounge), maar afscheid nemen is nooit leuk! Gelukkig komen er heel veel mensen uit Nederland (studerend in Nijmegen, uit Brabant of Limburg) dus we zullen elkaar nog wel zien. Maar voor anderen wordt dat lastiger, en dat is jammer: je bent toch zes maanden met elkaar opgetrokken. Gelukkig staan er al bezoekjes naar Nederland en naar Finland "gepland", dus hopelijk blijven we echt contact houden! Want zonder de mensen is Rome maar gewoon Rome!

Vorig weekend had ik een paar leuke en bijzondere ervaringen. Op vrijdag was het laatste feestje van de studentenorganisatie. Zonder op de details van het feestje in te gaan ;): ik heb uiteindelijk de zon op zien komen, op zaterdagochtend om 5.15 uur, boven Piazza Venezia en Il Vitoriano. Daarna, op zaterdag, hadden we eerst op de Gianicolo, naar de zonsondergang gekeken (die kan ik van mijn lijstje afstrepen) en vervolgens heel lang met een aantal flessen wijn op Piazza Garibaldi gezeten. Om 22 uur besloten we te gaan eten in Trastevere. We kwamen in één van de straatjes terecht en daar zaten ongeveer tien tot vijftien mannen, allemaal 60 en ouder, op stoelen op straat. Twee hadden een gitaar en ze waren aan het drinken en muziek aan het maken. Natuurlijk bleven we staan en toen het liedje was afgelopen, applaudiseerden we. Uiteindelijk kregen we een "privé concert" van deze mannen, die een soort broederschap vormden van vrienden die elkaar al sinds hun jeugd kenden. Ze hebben allerlei nummers voor ons gezongen ("Arrivederci Roma", "Oh sole mio") en Saila (een Fins meisje) heeft nog een liedje uit "The Godfather" ("Parla piu piano") gezongen. Ondertussen kregen we wijn aangeboden en werd de sfeer steeds gezelliger. Uiteindelijk hebben we daar twee uur gestaan, midden in Trastevere, onder de sterrenhemel en ver weg van alle toeristen, genietend van Italiaanse muziek. We waren onze honger volledig vergeten: pas tegen 12 uur hebben we uiteindelijk ergens een stuk pizza nog gehad. Maar het was een onbeschrijfelijk gevoel, onvergetelijke avond (gelukkig hebben we de foto's en de film nog)...

Afgelopen week heb ik, samen met Valérie, in totaal drie pogingen ondernomen om het Campo Santo Teutonico in Vaticaanstad te bezoeken. Dit is een begraafplaats voor leden van de Teutoonse ridderorde of broederschap, en alleen Duits- en Nederlandstaligen kunnen hier lid van zijn (en dus ook alleen Duitsers en Nederlanders mogen die begraafplaats op). De eerste keer mochten we niet binnen omdat we de schouders en knieën niet bedekt hadden, de tweede keer (zelfde dag) mochten we niet binnen omdat de begraafplaats inmiddels gesloten was, maar de derde keer mochten we Vaticaanstad binnen. Het was de moeite waard, een mooie begraafplaats, heel apart.

En nu is de tijd aangebroken om voorzichtig al wat in te pakken, afscheid te nemen van mijn favoriete plekken en restaurant, en van alle mensen... Gelukkig, nog 10 dagen te gaan voor ik uit Rome vertrek - en dan nog een reisje met Marit naar Lucca, het Gardameer (met een bezoekje aan de opera in het Romeinse amfitheater in Verona) en als eindpunt het Zuid-Franse Ruoms...

La dolce vita is bijna afgelopen...

PS: inmiddels is mijn scriptie voorlopig goedgekeurd en mag ik op 30 augustus, om 10 uur 's ochtends, afstuderen!